این مرور نگاهی دارد به مجموعه ای از بررسی­های انجام شده در بررسی وضعیت ژنتیكی، بهنژادی و ابزارهای كمكی و كارا در شناخت ژنوتیپ­ها و همچنین بهنژادی انبه به روش­های نوین و سنتی. در این بررسی نشانگرهای ملکولی در گیاهان، روش­های مطالعۀ ژنوم انبه و ابزارهای موجود شامل مواد و روش­های بكار گرفته، نتایج و مباحث ارائه شده پوشش داده خواهند شد.

2-2- ژنتیک و بهنژادی انبه

انبه با نام علمیL.­­ Mangifera indica از تیرۀ Anacardiaceae دارای شمار کروموزومی 40= x 2=n2 می­باشد. همانند بیشتر گیاهان چوبی بهنژادی انبه با روش­های مرسوم و معمولی بهنژادی بدلیل دورۀ نونهالی بلند، تشکیل بذر و میوۀ کم و ریزش زیاد میوه، تک بذری بودن میوه، چند رویانی برخی ارقام، دگرگرده افشانی زیاد و اطلاعات کم در مورد توارث مواد ژنتیکی
(جایاسانکار و لیتز[27]،1998).

2-3-شناسایی ارقام انبه

دگرگرده افشانی، دامنۀ وسیع اقلیمی در بسیاری از مناطق انبه­خیز ، دورگه گیری و نوترکیبی خصوصیات مختلف سهم مهمی درگوناگونی ژنتیکی فعلی انبه داشته است(راویشانکار و همکاران[28]، 2000). نام گذاری انبه نیز مشکلات زیادی داشته و گاهی یک رقم انبه به چند اسم در چند مکان نامیده می شود. برای استفادۀ صحیح و مؤثر از منابع ژنتیکی انبه  شناسایی خصوصیات ژرم پلاسم انبه ضروری است. هرچند خصوصیات مورفولوژیک برای شناسایی گوناگونی ژنتیکی مورد استفاده بوده ­اند ولی به طورمعمول آن­ها کم تعداد بوده، وابستگی به فصل و مرحلۀ رشد دارند. استفاده از نشانگرهای ملکولی[29] مانند آیزوزیم­ها وDNA   می ­تواند بطور مؤثری برای شناسایی ارقام انبه، و روش­های گزینش به کمک نشانگرها بکار رود.

-4-نشانگرهای مولکولی

 2-4-1-نشانگر چیست؟

بطور کلی هر صفتی که بین افراد متفاوت باشد، ناشی از تفاوت موجود بین ردیف

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 

تفاوت­های موجود بین ردیف DNA کروموزوم­های هر موجود که از افراد به نتاج آن­ها منتقل
می­گردد؛ نشانگر ژنتیکی گفته می شود(سید رزاقی،1389).

در دهۀ 1950، نشانگرهای مولکولی قابل مشاهده توسط الکتروفورز پروتئین­ها تحول شگرفی را ایجاد نمودند(نقوی و همکاران،1386). با این وجود، تجزیه­های آیزوزایم به دلیل کم بودن مکان­های ژنی نشانگر موجود، فقدان چند شکلی برای این مکان در مواد در بر گیرنده ونیز به دلیل تغییر در الگوهای بانددهی در اثر نموگیاهی، دارای محدودیت می­باشند(تنکسلی و همکاران[30]،1983). روش­های بیوشیمیایی مثل تجزیۀ آیزوزایم برای تمایز بین افراد هتروزیگوت و هموزیگوت و برای تعیین میزان گوناگونی در جوامع گیاهی بکار گرفته شده است(ملچینگر و همکاران[31]،1990).