ادبیات کودک و نوجوان با وجود همه‌ی تردیدها و بحث‌های پیرامونی، که ماهیت آن را به‌پرسش‌می‌کشند، بی‌هیچ تزلزلی در جریان است. بحث‌هایی نظیر آن‌چه ژاکلین رز (۱۳۸۷) با تکیه بر پیش‌انگاشت‌های روان‌کاوانه، درباره‌ی ناممکنی ادبیات داستانی کودک و نوجوان می‌پردازد و آن را بستری برای بروز امیال سرکوب‌شده‌ی بزرگ‌سالان، تلاشی برای توجیهِ پرسش‌های از کودکی تا کنون پاسخ‌نیافته، و در نتیجه ادبیاتی جعلی و تصنعی می‌داند. یا زمانی‌که روزنه‌ی دیدِ کارین لسنیک-ابرشتاین (۱۳۸۷) ادبیات کودکان را به این دلیل که آن‌ ها خود پدیدآورنده‌ی کتاب‌هایشان نیستند، تحمیلی انگاشته، ناممکن می‌پندارد. یا آن‌چنان‌که جان استیونز (۱۳۸۷)، جک زایپس (۱۳۸۷) و رادریک مگیلیس (۱۳۸۷) از ایدئولوژیک بودن ادبیات کودک، حتی با گرایش‌هایی نظیر مارکسیستی، پسااستعمارگرایی و فمینیستی‌مانند سخن‌می‌گویند. این چنین اظهارِ نظرهایی البته با تقابل‌هایی نیز از جانب دیگر نظریه‌پردازان روبه‌رو است. آرایی مانند برجسته‌سازیِ استقلالِ ادبیاتِ کودک و جداییِ آن از دیگر گونه‌های ادبی به دلیلِ ویژگیِ ذاتیِ دوسویگیِ کودک/بزرگ‌سال و تمایز و فاصله‌ی این دو از سوی خسرونژاد (۱۳۸۲)، فراخوانِ توجه به لذت‌های نهفته در کتاب‌های داستانی‌تصویری کودکان از جانب پری نودلمن (۱۳۸۷)، گوشزدهای گرت بی. متیوز (۱۳۸۷) درباره‌ی گنجایش ادبیات داستانی کودک و نوجوان به طرحِ اندیشیدنِ فلسفی، طرح قابلیت‌های رواییِ ویژه‌ی داستان‌های کودکان برای گذار به دوره‌ی نوجوانی در آرای ماریا نیکولایوا (۱۳۸۷) و حتا روشن‌سازیِ اجازه و اختیارِ کودکان برای بدخوانیِ کتاب‌هایشان و امکان معرفی آن‌ ها در جایگاه منتقدانِ این زمینه از جانب پیتر هانت (۱۳۸۷ب) و ایدن چمبرز (۱۳۸۷ب).

به هر حال، تا کودک و نوجوان در این هستی هست می‌یابد و تا دوران کودکی و نوجوانی در ذهن‌ها نقش‌بسته تجلیِ ویژه می‌یابد، این گونه‌ی ادبی نیز آفریده و خوانده خواهدشد؛ چه مخاطبِ هدف‌مندش بزرگ‌سالِ دغدغه‌ورز باشد و چه کودکِ در پیِ خوانشِ بازی‌گوشانه و یا هر دو. شاید بتوان با یقین گفت این گونه‌ی ادبی حساس‌تر از سایر گونه‌هاست. چراکه اگر بابِ میلِ بزرگ‌سالی نباشد که وظیفه‌ی خود می‌داند کتاب‌ها را «انتخاب‌شده» در دسترسِ کودکان و نوجوانان قرار دهد، شگفتی‌های درونی‌اش هرگز با جهان‌بینیِ مخاطبِ اصلی‌اش کشف و بازخوانده نمی‌شود و اگر برای خوشایندِ بزرگ‌سال تزیین یافته‌باشد کودک و نوجوانِ چشم‌انتظار را در جایگاهی به‌وام‌گرفته‌شده قرار داده‌است. پس تقابلی ذاتی درونِ ادبیات کودک و نوجوان در جوشش است که برخی منتقدان را بر آن داشته تا موفقیتِ آن را در گروی احترام به همین لذت‌های دوگانه‌ی کودک/بزرگ‌سال بپندارند. همین پنداشت نیز حساسیت کار را دوچندان کرده‌، چشم‌ها را در جست‌وجوی ویژگی‌هایی واداشته است که در حینِ حفظِ ارتباطِ ضروری‌تلقی‌شده‌ی کودک و بزرگ‌سال، پاسخ‌گوی دغدغه‌های هر دو طرف نیز باشد. به بیانی روشن‌تر، هم فضای بازی‌گوشانه و طغیان‌کننده‌ی کودکی/نوجوانی را در خود بنمایاند، هم آنان را به خوانندگانی آگاه، خلاق، منعطف، توانا و در نهایت حرفه‌ای نزدیک‌تر کند. فشرده‌ی چنین انگاره‌ای را در ادبیات کودک می‌توان در آرای خسرونژاد و در عبارت «معصومیت نظام‌یافته» دید.

حضور بزرگ‌سال -به هر شکل- شرط شکفتن کودک است. هم‌چنان‌که حضور کودک نیز شرط معنایافتن بزرگ‌سال است. تضاد، شرط تکاپوی هستی است. بی این تضاد -معصومیت و تجربه- تکاپوی هستی سترون می‌ماند…. لازمه‌ی به‌خود‌آمدنِ هستی وجود «دیگری» است. لازمه‌ی فرابالیدنِ معصومیت عبور آن از تجربه است. اگر معصومیت از تجربه بگذرد –اگر بتواند بگذرد و تجربه آن‌قدر بازدارنده نباشد که معصومیت را در خود فرو بلعد و یا آن را به ورای هستی پرتاب کند- آن‌گاه معصومیتی تازه زاده می‌شود که سرشارتر، تواناتر و به‌خود‌آمده‌تر از پیش، آماده است که با تجربه‌ای دیگر –قدرتمندتر- درآویزد. درآمیزد و در نهایت -و باز هم اگر بتواند از آن بگذرد و جذب و یا حذف نگردد- به معصومیتی باز هم سرشارتر فرابالد (خسرونژاد، ۱۳۸۲: ۱۰۸).

پژوهشِ پیشِ رو، این رویکرد را در میان رویکردهای فلسفه‌ ادبیات کودک برگزیده است تا درونش به کنکاشی ژرف‌بینانه بپردازد، چگونگی‌اش را به آزمون کشد و با کنارِهم‌چینیِ نظریه‌های بن‌مایه‌ایِ ادبیات کودک هم‌چون بینامتنیت، تمرکززدایی و توانمندسازی، در جهتِ استخراج الگویی که بیان‌کننده‌ی لذت دوگانه‌ی کتاب‌های داستانی‌تصویریِ کودکان و نوجوانان باشد، تلاش ورزد.

۱-۲- بیان مسأله

همان‌طور که اشاره‌شد، پری نودلمن (۲۰۰۳) کتاب‌های داستانی‌تصویری را رایج‌ترین گونه‌ی ویژه‌ی کودکان می‌داند. خسرونژاد (۱۳۸۲) نیز بنا بر پژوهش‌های خود دو گونه‌ی افسانه‌ها و کتاب‌های داستانی‌تصویری کلاسیک را به دلیل حفظ رابطه‌شان با مخاطب کودک در گذرِ سالیان، بازگوکننده‌ی ویژگی‌های خاصِ لذت‌بخش برای کودکان می‌پندارد. این دو گونه از جهاتی می‌توانند کانونِ توجه پژوهش پیشِ‌رو نیز باشند. زمانی‌که سخن از بینامتنیت در ادبیات کودک و نوجوان به‌میان‌می‌آید،‌ پیش‌انگاشت‌ها به سویِ اشاره‌هایی به افسانه‌ها و کتاب‌های کلاسیک در متن‌های جدید، در بازنویسی‌ها و بازآفرینی‌ها، راه می‌جویند. هم‌چنین با وجود تصویر در کنار متن، رویارویی با تکنیک‌های ترکیبی‌تلفیقیِ ادبیات و هنر، هم‌چون کلاژ، دور از انتظار نخواهد بود. بنابراین به‌نظرمی‌رسد کتاب‌هایی دربرگیرنده‌ی ویژگی‌های همین دو گونه، پاسخ‌گو به پرسش‌های این پژوهش باشند. ادبیات کودک و نوجوان در این ساختار ظرفیت‌هایی برای مخاطبان خود -که می‌توانند در دامنه‌ی گسترده‌ای جای گیرند- فراهم می‌کند. از آن جمله می‌توان به بازی‌های توأمان زبانی‌تصویری اشاره کرد؛ جایی که ناگفته‌های هم را می‌پوشانند یا مجالی برای سپیدخوانی‌های برانگیزاننده فراهم‌می‌کنند. از این هم بیش‌تر و پیچیده‌تر،‌ زمانی است که هر یک به شکلی و روشی داستان‌ها، تصویرها، خوانده‌ها، شنیده‌ها، دیده‌ها و گفته‌هایی را برایمان یادآوری می‌کنند. درواقع کارکرد بینامتنی‌بینانشانه‌ای‌بیناهنری خود را به‌رخ‌می‌کشند و از این راه مرکزِ تمرکزِ ذهنی را مدام تغییر داده، با یاری تخیل و تأویل،‌ قدرتی هدیه می‌کنند که می‌توان با آن ساختار و پیرنگِ پیش‌خوانده‌ها را دگرگون‌کرد. گاهی نیز کمک به تغییر جایگاه‌ها و تسلط‌ها می‌کنند. از همین رو است که مخاطبِ کتاب‌های داستانی‌تصویریِ دارای چنین قابلیتی، می‌تواند در هر سنی که باشد توشه‌ای پربار از لذت و پرسش و اندیشه را راهیِ ادامه‌ی مسیر خوانشش کند. پس در تأثیرگذاری چنین کتاب‌هایی شک و شبهه‌ای نیست. حال اگر امکان وجود بینامتنیت، تمرکززدایی و توانمندسازی را جداگانه در برخی از این کتاب‌ها مسلم‌فرض‌کنیم، آیا امکان ارتباط و تأثیری میان گونه‌ها و شیوه‌های به‌کارگیری بینامتنیت و شگردهای الگومدار تمرکززدایی و توانمندسازی، چنان‌چه هر یک در فراشُدی چندباره هدف و

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 روش دیگری شود نیز، تصورپذیر است؟ هم‌چنین آیا چنین ارتباط‌ها و الگوهایی در روند بررسی نظریه‌های ادبیات کودک نیز دیده می‌شوند که بتوان درستی و اطمینان‌پذیری نظریه‌ی به‌دست‌آورده را از دو سوی نظریه و کتاب‌ها تأیید کرد؟ این پژوهش هدف‌های مطالعاتی خود را بر مبنای چنین پرسش‌هایی پیش‌خواهدبرد. در نهایت هم‌خوانیِ الگوی استخراج‌شده با مبناهای فلسفه‌ ادبیات کودک سنجیده خواهدشد.

۱-۳- اهمیت و ضرورت پژوهش                                        

آنان که در زمینه‌ی ادبیات و تصویرگری برای کودک و نوجوان قلم می‌زنند، دو آرمان را پیشِ چشم ترسیم‌می‌کنند: خلق جهانی زیباتر و بخردانه‌تر برای کودکان و نوجوانان با یاریِ خودِ آن‌ ها؛ و هدیه‌ی لذتی هرچه بدیع‌تر به آن‌ ها و خودِ آفرینش‌گران. حال منتقد و نظریه‌پرداز وظیفه‌ای سخت بردوش‌دارد که بخردانه‌تر و سنجیده‌تر، مسیرِ آفرینش‌گران و مخاطبان را روشن‌تر سازد، به خود لذتی ناشی از همراهی برای پرداختن‌به چنین پدیداری ببخشد.

نظریه‌ی بینامتنیت داعیه‌ی ارتباط با متن‌های ادبی، غیرادبی و حتا اجتماعی را دارد. از این منظر با توجه به این‌که، طبق گفته‌ی صاحب‌نظرانی هم‌چون پری نودلمن (۲۰۰۳)، کتاب‌های داستانی‌تصویری اثرگذارترین کتاب‌های کودک و نوجوان‌اند و نیز با در نظر گرفتن لزوم و اهمیت آشنایی کودک و نوجوان با متن‌ها و اثرهای هنری گوناگون از گذشته تا امروز در تمام جهان، به‌نظر‌می‌رسد بینامتنیت شگردی مناسب برای نیل به این مهم باشد. جدای از این مسأله،‌ بینامتنیت از جمله هنری‌ترین اشکالی است که می‌تواند به تمرکززدایی که خود بنا به گفته‌ی خسرونژاد (۱۳۹۰) عاملی برای ارتقای توانایی اندیشیدن فلسفی است یاری رساند و از این راه به توانمندساختن مخاطب نیز چه در ادراک و چه در جایگاه و موقیعتِ سلطه‌مدار کمک‌کند. از آن‌جا که تا کنون تحقیقی در این زمینه به‌گونه‌ای مستقیم و باریک‌ریسانه در ایران و خارج صورت‌نپذیرفته‌است، انجام چنین مطالعه‌ای تطبیقی ضروری جلوه می‌کند. زیرا ما را در تشخیص الگوهای کارآمد برای به‌نویسی‌ها تواناساخته، این اجازه را می‌دهد که اگر نمونه‌هایی موفق در هرجا دیده شد، به دیگر جاها معرفی شود.

۱-۴- هدف‌های پژوهش

نخستین هدف این پژوهش در راستای هدف ادبیات کودک و نوجوان، یعنی –چنان‌که خسرونژاد (۱۳۸۲) در برایندِ یکی انگاشتنِ مفهوم «کودکی» و «ادبیات کودک» به باور می‌رسد- «شکوفایی» است و گام آغازین را بر مبنای رویکرد «معصومیتِ نظام‌دارِ» نظریه‌ی معصومیت و تجربه‌ی فلسفه‌ ادبیات کودک برمی‌دارد تا با کنکاشِ درون و پیرامونش، آن را بازبیازماید. در گامِ پسین هدف آن است تا ویژگی‌های مشترک و مرتبطِ سه نظریه‌ی بنیادیِ ادبیات کودک و نوجوان، یعنی بینامتنیت، تمرکززدایی و توانمندسازی را دریافته، به الگوی نظریِ ویژه‌ای برای نیلِ به هدفِ نخست دست‌یازد. سپس در صورت تأیید ارتباط میان به‌کارگیری شگردهای بینامتنیت در تقویت نوسان میان تمرکزگرایی و تمرکززدایی و تأثیر این نوسان در توانمندسازی کودک و نوجوان در ابعاد معرفتی، شناختی، عاطفی و واکنشی، به الگوهایی برای این روند و تحلیل چگونگی‌شان دست‌یابد. هدف سومِ پیشِ روی این پژوهش، رسیدن به ارتباطی عجین‌تر میان نظریه‌ها در دلِ الگوی نظریِ پدیدآمده است تا با استناد به آن به مقایسه‌ی الگوها در داستان‌های منتخب نویسندگان مطرح ایران و جهان پرداخته‌شود. پس این پژوهش گونه‌های دیگری از سیر ارتباط میان بینامتنیت، تمرکززدایی و توانمندسازی را از نظر دور نخواهد‌داشت؛ به این معنا که احتمال روش و هدف‌بودن را در الگوی به‌دست‌آمده برای هر سه نظریه ممکن‌می‌داند. واپسین هدف بازگشتن از نتیجه‌های تحلیلِ کتاب‌ها به الگوی نظری و هم‌چنین به رویکرد معصومیتِ نظام‌دارِ نظریه‌ی معصومیت و تجربه است تا راستی و کاراییِ هر دو با توجه به تأثیر در شکوفاییِ لذت‌بخش بازآزموده شود.

۱-۵- اصطلاح‌ها و عبارت‌های مفهومی

1-۵-1- داستانی‌تصویری: منظور از کتاب‌های داستانی‌تصویری، کتاب‌هایی است «کوتاه که دربرگیرنده‌ی داستان‌هایند یا آگاهی‌هایی را به صورت مرتبط، با کمترین واژگان و در عوض تصویرهایی در همه‌ی صفحه‌ها انتقال‌می‌دهند… کتاب‌های داستانی‌تصویری نه تنها رایج‌ترین گونه در ادبیات کودکان، بلکه گونه‌ای هستند که ویژه‌ی کودکانند» (ر.ک نودلمن، 2003).

۱-۵-۲- بینامتنیت: واژه‌ی بینامتنیت البته در تعریف‌های گوناگون، تنوع بسیار یافته و بیش‌تر به اصطلاح‌های گوناگونی هم‌چون «تخیل»، «تاریخ»، یا مثلاً «پست‌مدرنیزم» منتسب شده‌است. در نظریه‌ی بینامتنیت همواره دست‌کم رابطه‌های میان دو متن بررسی می‌شود. باختین برای اشاره به رابطه‌ی هر گفتار با گفتارهای دیگر از اصطلاح «منطق گفت‌وگویی (مکالمه‌باوری)» استفاده‌می‌کند. بر اساس این رویکرد، کار مؤلفان اثرهای ادبی تنها گزینش واژه‌ها از میان یک نظام زبانی نیست بلکه آنان پی‌رنگ‌ها،‌ وجوه ژانری، جنبه‌های شخصیتی، تصویرپردازی‌ها، شیوه‌های روایت‌گری و حتا برخی از عبارت‌ها و جمله‌های خود را از میان متن‌های پیشین و از سنت فرهنگی ناظر بر زبان خویش برمی‌گزیند. نظریه‌ی بینامتنیت در واقع مطرح‌کننده‌ی نگرشی تازه به معنا و به طریق اولی،‌ به فرایندهای تألیف و خوانش است (ر.ک آلن، ۱۳۸۹).

۱-۵-۳- تمرکزگرایی و تمرکززدایی: تمرکزگرایی عبارت است از درگیر و جذب‌شدن دریک بُعد، جنبه و یا ویژگی از واقعیت؛ و دیدن واقعیت تنها از یک نظرگاه؛ درحالی‌که تمرکززدایی گونه‌ای توانایی ذهنی است که کُنِشِ آن درست در خلاف جهت یادشده است. آگاهی‌های ما از راه نوسان پیوسته‌ی ذهن میان تمرکزگرایی و تمرکززدایی تشکیل و تکمیل‌می‌شوند. تمرکززدایی آن توانایی ذهنی است که زیرساخت سه ویژگی جامعیت، ژرفا و انعطاف‌پذیری را تشکیل‌می‌دهد و با تقویت آن می‌توان امکان بروز هر سه ویژگی یادشده را فراهم‌کرد. تمرکززدایی، به تعبیری برآیند مجموعه‌ی تمرکزگرایی‌های ما است. هرگاه بتوانیم دو، سه یا همه‌ی تمرکزگرایی‌های خود را با هم و یک‌جا ببینیم تمرکززدایی رخ‌می‌دهد (خسرونژاد، ۱۳۹۰).

1-1-بیان مسأله ………………………………………………………………………………………………………………… 2

1-2-پیشینه ی تحقیق……………………………………………………………………………………………………… 6

1-3-اهمیت و ضرورت تحقیق………………………………………………………………………………………….. 8

1-4-هدف تحقیق………………………………………………………………………………………………………………. 9

1-5-سؤالات تحقیق…………………………………………………………………………………………………………… 9

1-6-روش تحقیق………………………………………………………………………………………………………………. 10

فصل دوم:حروف جر عربی و حروف اضافه ی فارسی

2-1-حروف…………………………………………………………………………………………………………. 12

2-2-قرابت میان دو زبان عربی و فارسی و بررسی علت آن…………………………………………… 12

2-3-حروف اضافه در زبان فارسی…………………………………………………………………………………….. 14

2-3-1-وجه تسمیه ی حروف اضافه……………………………………………………………………………….. 14

2-3-2-حروف اضافه از دیدگاه دستورنویسان…………………………………………………………………. 15

2-3-4- وظیفه ی حروف اضافه……………………………………………………………………………………….. 17

2-3-5-ویژگی های ظاهری حروف اضافه……………………………………………………………………….. 18

2-3-6-ساختمان حروف اضافه و انواع آن………………………………………………………………………. 18

2-4-حروف در زبان عربی  ………………………………………………………………………………………………. 24

2-4-1-وجه تسمیه ی حروف جر و تقسیمات آن ها……………………………………………………. 24

2-4-2-انواع حروف جر…………………………………………………………………………………………………….. 25

2-4-3-اهمیت حروف جر………………………………………………………………………………………………… 27

2-5-تعدد معانی حروف…………………………………………………………………………………………………….. 28

فصل سوم: مقایسه ی تطبیقی حروف جر عربی و حروف اضافه ی ساده ی فارسی

3-1-گزینش حروف اضافه ی ساده ی فارسی در تطبیق با حروف جر عربی………………. 31

3-2-نمایندگان اصلی یک معنای مشترک در حروف جر عربی و حروف اضافه ی

 ساده ی فارسی………………………………………………………………………………………… 32

3-2-1-مقایسه ی حرف جر «من» در زبان عربی و حرف اضافه ی «از» در زبان

 فارسی       …………………………………………………………………………………………………. 32

3-2-1-1-حرف جر «من»……………………………………………………………………………………………….. 32

3-2-1-1-1- “من” جاره زائده……………………………………………………………………………………….. 32

3-2-1-1-2-«من» جاره غیر زائده…………………………………………………………………………………. 33

3-2-1-1-2-1-ابتدای غایت……………………………………………………………………………………………. 33

  3-2-1-1-2-1-1-ابتدای غایت مکانی…………………………………………………………………………. 34

3-2-1-1-2-1-1-2-ابتدای غایت زمانی………………………………………………………………………… 37

3-2-1-1-2-1-1-2-3-ابتدای غایت در اشخاص:…………………………………………………………. 39

3-2-1-1-2-1-1-2-4-ابتدای غایت در رویدادها: ………………………………………………………. 39

3-2-1-1-2- تبعیض………………………………………………………………………………. 40

3-2-1-1-3- بیان جنس…………………………………………………………………………………….. 41

3-2-1-1-4- تعلیل ……………………………………………………………………………………………… 43

3-2-1-1-5- تعویض ………………………………………………………………………………………… 45

3-2-1-1-6-استعلا…………………………………………………………………………………………….. 46

3-2-1-1-7- مجاوزت ……………………………………………………………………………………. 50

3-2-1-1-8- انتساب…………………………………………………………………………………….. 53

3-2-1-1-9- استعانت …………………………………………………………………………………. 55

3-2-1-1-10- تعریف …………………………………………………………………………………… 56

3-2-1-1-11- تفصیل………………………………………………………………………………….. 58

3-2-1-1-12- تفضیل…………………………………………………………………………….. 60

3-2-1-1-13- تباعُد……………………………………………………………………………….. 61

3-2-1-1-14-بیان منشأ یک امر…………………………………………………………….. 62

3-2-1-1-15-موافقت و مطابقت……………………………………………………………………. 63

3-2-1-1-16- تعاقب…………………………………………………………………………………. 65

3-2-1-1-17- ظرفیت………………………………………………………………………………. 66

3-2-1-3-معانی غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «از»………………………….. 67

3-2-1-3-1-اختصاص………………………………………………………………………………. 68

3-2-1-3-2-احتوا…………………………………………………………………………………………. 69

3-2-1-3-3-تکثیر در وصف ………………………………………………………………………. 69

3-2-1-4-معنای غیر مشترک موجود در حرف جر «من»…………………………. 70

3-2-1-4-1-مشابهت…………………………………………………………………………………… 70

3-2-2-حرف جر «باء » در عربی و حرف اضافه ی «به» در فارسی……………………………. 71

3-2-2-1- معانی مشترک حرف جر «باء» و حرف اضافه ی «به» ……………………………… 71

3-2-2-1-1-الصاق……………………………………………………………………………………….. 72

3-2-2-1-2-استعانت…………………………………………………………………………………. 74

3-2-2-1-3-استعلا…………………………………………………………………………………………… 75

3-2-2-1-4-تعویض و بدل………………………………………………………………………. 78

3-2-2-1-5-تعلیل………………………………………………………………………………………… 79

3-2-2-1-6- مجاوزت…………………………………………………………………………….. 80

3-2-2-1-7-انتهای غایت……………………………………………………………………………. 81

3-2-2-1-8-موافقت و مطابقت………………………………………………………………… 86

3-2-2-1-9-ظرفیت مکانی………………………………………………………………….. 87

3-2-2-1-10- ظرفیت زمانی………………………………………………………………………….. 88

3-2-2-1-11- مصاحبت…………………………………………………………………………. 90

3-2-2-1-12- مقابله………………………………………………………………………………………… 92

3-2-2-1-13- قسم…………………………………………………………………………………… 93

3-2-2-1-14- دلالت بر مقدار……………………………………………………………………… 94

3-2-2-1-15-«باء» مترادف «من» و «به» مترادف «از»……………………………………………… 96

3-2-2-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «به»……………………………………… 97

3-2-2-1-توضیح…………………………………………………………………………………………… 97

3-2-2-2-صیرورت………………………………………………………………………………………… 98

3-2-2-3-بیان حال…………………………………………………………………………………….. 98

3-2-2-4-استغراق………………………………………………………………………………….. 99

3-2-2-5- تعاقب و ترتیب…………………………………………………………………………. 100

3-2-2-6-مشابهت………………………………………………………………………………………. 100

3-2-2-7-مقاربت………………………………………………………………………………………… 101

3-2-3- معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «باء»………………………………. 102

3-2-3-1-باء النقل…………………………………………………………………………. 102

3-2-3-2-تفدیه ( فدا کردن )………………………………………………………………….. 102

3-2-3-4-بمعنای « تجاه ، أمام » …………………………………………………………………. 103

3-2-3-5-باء الزائد………………………………………………………………………………. 103

3-2-3-6-تبعیض…………………………………………………………………………………… 105

3-2-4-حرف جر «عن» و حرف اضافه ی « از »……………………………………….. 105

3-2-4-1-معانی مشترک حرف جر «عن» و حرف اضافه ی «از»:………………… 106

3-2-4-1-1-مجاوزت………………………………………………………………………………. 106

3-2-4-1-2- تعویض………………………………………………………………………………….. 107

3-2-4-1-3- استعلا…………………………………………………………………………… 107

3-2-4-1-4-تعلیل………………………………………………………………………………… 109

3-2-4-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «از»………………….. 109

3-2-4-3-معنای غیر مشترک موجود در حرف جر «عن»…………………………. 110

3-2-4-3-1-مرادف با معنای «بَعد»…………………………………………………………….. 110

3-2-5-حرف جر «إلی» و حرف اضافه ی «تا»…………………………………………….. 110

3-2-5-1-معنای مشترک حرف جر «إلی» و حرف اضافه ی «تا»………………… 111

3-2-5-1-1-انتهای غایت……………………………………………………………… 111

3-2-5-1-1-1-انتهای غایت حقیقی مکانی در حرف جر «عن»……………….. 111

3-2-5-1-1-2-انتهای غایت مجازی مکانی…………………………………………………………… 112

3-2-5-1-1-3-انتهای غایت حقیقی در زمان………………………………………………………………… 113

3-2-5-1-1-4-انتهای غایت مجازی زمانی…………………………………………………………………….. 113

3-2-5-1-1-5-انتهای غایت حقیقی در اشخاص…………………………………………………………… 114

3-2-5-1-1-6-انتهای غایت مجازی در رویدادها…………………………………………………………… 114

3-2-5-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «إلی»……………………………………………. 115

3-2-5-2-1-مصاحبت…………………………………………………………………………………… 115

3-2-5-2-2-تعلیل……………………………………………………………………………………….. 116

3-2-5-2-3-ظرفیت زمانی …………………………………………………………………………… 116

3-2-6-حرف جر «فی» و حرف اضافه ی « در »……………………………………………. 117

3-2-6-1-معانی مشترک حرف جر «فی» و حرف اضافه ی «در»……………….. 117

3-2-6-1-1- ظرفیت…………………………………………………………………………… 117

3-2-6-1-2-تعلیل…………………………………………………………………………………… 120

3-2-6-1-3-انتهای غایت…………………………………………………………………………… 121

3-2-6-1-4-توضیح:………………………………………………………………………………………… 122

3-2-6-1-5- بیان حالت…………………………………………………………………………………. 123

3-2-6-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «فی»……………………………… 124

3-2-6-2-1-استعلا…………………………………………………………………………………………… 124

3-2-6-2-2-مقایسه…………………………………………………………………………………….. 125

3-2-6-2-3-مصاحبت……………………………………………………………………………….. 125

3-2-6-3-معانی غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «در»…………………………………….. 126

3-2-6-3-1-مجاوزت………………………………………………………………………………………. 126

3-2-6-3-2-تعاقب………………………………………………………………………………………… 127

3-2-7-حرف جر «علی» و حرف اضافه ی «بر»……………………………………………………………. 127

3-2-7-1-معانی مشترک حرف جر «علی» و حرف اضافه ی «بر»……………………………… 127

3-2-7-1-1-استعلا………………………………………………………………………………………. 128

3-2-7-1-2-مجاوزت………………………………………………………………………………………. 129

3-2-7-1-3-مصاحبت………………………………………………………………………………… 130

3-2-7-1-4- تعلیل……………………………………………………………………………………….. 131 

3-2-7-1-5- مطابقت……………………………………………………………………………………….. 132

3-2-7-1-6-الزام ………………………………………………………………………………………… 133

3-2-7-1-7- مخالفت…………………………………………………………………………………… 133

3-2-7-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «علی»:………………………………………….. 134

3-2-7-2-1-بیان حالت………………………………………………………………………… 134

3-2-7-2-2-به معنای «مِن»…………………………………………………………………… 135

3-2-7-2-3-ظرفیت زمانی……………………………………………………………………………..135

3-2-7-3-معانی غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «بر»……………………………………… 136

3-2-8-حرف جر «لام» و حرف اضافه ی «بهر» و «برای»…………………………………………… 136

3-2-8-1-معانی مشترک حرف جر «لام» و حرف اضافه ی «بهر» و «برای»:……………. 137

3-2-8-1-1- تعلیل…………………………………………………………………………………….. 137

3-2-8-1-2-مالکیت ……………………………………………………………………………………. 139

3-2-8-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «لام»…………………………………………….. 140

3-2-8-2-1-اختصاص………………………………………………………………………………………………………. 140

3-2-8-2-2-انتهای غایت…………………………………………………………………………………………………. 140

3-2-8-2-3-استحقاق………………………………………………………………………………………………………. 140 

3-2-8-2-4-صیرورت……………………………………………………………………………………………………….. 141

3-2-8-2-5-ظرفیت…………………………………………………………………………………………………………. 141

3-2-8-2-6-تملیک………………………………………………………………………………………………………….. 142

3-2-8-2-7-تبلیغ…………………………………………………………………………………………………………….. 142

3-2-8-2-8-مقاربت………………………………………………………………………………………………………….. 143

3-2-8-2-9-تبعیض…………………………………………………………………………………………………………. 143

3-2-8-2-10-لام زائده…………………………………………………………………………………………………….. 144

3-2-8-2-11-برای تاكید نفی  ………………………………………………………………………………………. 144

3-2-8-2-12-برای قسم………………………………………………………………………………………………….. 144                  

3-2-9-حرف جر «کاف» و حرف اضافه ی «چون»………………………………………………………. 145

3-2-9-1-معنای مشترک حرف جر «کاف» و حرف اضافه ی «چون»……………………….. 145

3-2-9-1-1- مشابهت     ……………………………………………………………………………………………….. 145

3-2-9-1-1-1- شباهت از لحاظ هیئت…………………………………………………………………………. 145

3-2-9-1-1-2- شباهت از لحاظ جنس…………………………………………………………………………. 146

3-2-9-1-1-3-شباهت از لحاظ حالت……………………………………………………………………………. 147

3-2-9-1-1-4-شباهت از لحاظ مقدار……………………………………………………………………………. 147

3-2-9-2-معانی غیر مشترک موجود در حرف جر «کاف»:………………………………………….. 148

3-2-9-2-1-تعلیل……………………………………………………………………………………………………………. 148

3-2-9-2-2-تاکید …………………………………………………………………………………………………………… 149

3-2-9-2-3-در معنای اسمی ( به معنای مثل ): …………………………………………………………. 149

3-2-10-3-معنای غیر مشترک موجود در حرف اضافه ی «چون»…………………………….. 149

3-2-10-3-1-تفصیل……………………………………………………………………………………………………….. 150

3-2-11-حرف جر «حتی» و حرف اضافه ی «تا»:……………………………………………………….. 150

3-2-11-1-معانی مشترک حرف جر «حتی» و حرف اضافه ی «تا»:…………………………. 150                         

3-2-11-1-1-انتهای غایت………………………………………………………………………………………………. 151

3-2-11-1-2- تعلیل………………………………………………………………………………………………………… 152

3-2-12-دو حرف جر «مُذ ، مُنذُ» و حرف اضافه ی «از »…………………………………………… 152

3-2-13-حروف جر « حاشَ ، خَلا ، عَدا» و حروف اضافه ی « جز ، بجز»………………… 153

3-3-بررسی حروف اضافه ای که در جایگاه نماد اصلی یک معنی، معادلی در میان

حروف جر عربی ندارند………………………………………………………………………………………………………. 154

3-3-1-حرف اضافه ی «با»………………………………………………………………………………………………. 155

3-3-1-1-مصاحبت…………………………………………………………………………………………………………… 155

3-3-1-2-بیان حالت…………………………………………………………………………………………………………. 156

3-3-1-3-به معنای صاحب و دارنده ی صفت……………………………………………………………….. 156

3-3-1-4-تبلیغ…………………………………………………………………………………………………………………. 156

3-3-1-5-مخالفت……………………………………………………………………………………………………………… 157

3-3-1-6-مقابلت ………………………………………………………………………………………………………………. 157

3-3-1-7-استعانت…………………………………………………………………………………………………………….. 158

3-3-1-8-استدراک…………………………………………………………………………………………………………… 158

3-3-1-9-تعویض………………………………………………………………………………………………………………. 159

3-3-1-10-اختصاص………………………………………………………………………………………………………… 159

3-3-1-11-الصاق………………………………………………………………………………………………………………. 159

3-3-1-12-ظرفیت مکانی………………………………………………………………………………………………… 159

3-3-2-حرف اضافه ی «بی»……………………………………………………………………………………………. 160

3-3-2-1-نفی مصاحبت……………………………………………………………………………………………………. 160

3-3-2-2-نفی صفت…………………………………………………………………………………………………………. 160

3-3-2-3-بیان حالت…………………………………………………………………………………………………………. 161

3-3-3-حرف اضافه ی «را»……………………………………………………………………………………………… 161

3-3-3-1-علامت مفعول بی واسطه یا مستقیم……………………………………………………………… 162

3-3-3-2-قسم……………………………………………………………………………………………………… 162

3-3-3-3-تبلیغ…………………………………………………………………………………………………………………. 162

3-3-3-4- صیرورت………………………………………………………………………………………………………….. 163

3-3-3-5- فک اضافه………………………………………………………………………………………………………… 163

3-3-3-6-مقایسه»…………………………………………………………………………………………………………….. 163

3-3-3-7-مالکیت………………………………………………………………………………………………………………. 164

3-3-3-8-انتهای غایت……………………………………………………………………………………………………… 164

3-3-3-9- مترادف حرف اضافه ی «برای»…………………………………………………………………….. 164

3-3-3-10- تملیک…………………………………………………………………………………………………………… 165

3-3-3-11-مترادف حرف اضافه ی «به»……………………………………………………………………….. 165

3-3-3-12-مترادف حرف اضافه ی «از»………………………………………………………………………… 165

3-3-3-13-مترادف گروه حرف اضافه ای « از نظرِ »……………………………………………………. 165

3-3-3-14-: مترادف « صاحبِ ، دارنده ی ِ»…………………………………………………………………. 166

3-3-3-15- مترادف با « درباره ی »………………………………………………………………………………. 166

3-3-3-16-مترادف « به نظرِ »……………………………………………………………………………………….. 166

3-3-3-17- مترادف «برایِ، نزدِ »…………………………………………………………………………………… 166

3-3-3-18-مترادف حرف اضافه ی «بر»………………………………………………………………………… 167

3-3-3-19-مترادف « نسبت به، با»………………………………………………………………………………… 167

3-3-3-20-مترادف « بینِ ، میانِ……………………………………………………………………………………. 167

3-3-3-21-به معنای « سزاوارِ ، شایسته یِ»………………………………………………………………… 167

3-3-3-22- به منظور تخصیص مسندالیه………………………………………………………………………. 168

3-3-4-حروف جری که در جایگاه نماد اصلی یک معنی، معادلی در حروف

 اضافه ی فارسی ندارند……………………………………………………………………………………………………… 168

3-3-4-1-«رُبَّ»………………………………………………………………………………………………………………… 168

3-3-4-1-1-تکثیر…………………………………………………………………………………………………………….. 168

3-3-4-1-2-تقلیل…………………………………………………………………………………………………………….. 169

3-3-4-2-حرف جر «تاء» و «واو» مفید معنای قسم……………………………………………………. 169

 فصل چهارم:بررسی تفاوت های حروف در افاده ی یک معنای مشترک

4-1-مسأله ی نیابت حروف از یکدیگر…………………………………………………………………………….. 172

4-2-معانی مشترک حروف جر عربی و حروف اضافه ی فارسی…………………………………… 172

4-2-1-تعلیل  …………………………………………………………………………………………………………………… 172

4-2-1-1-تعلیل در زبان عربی…………………………………………………………………………………………. 172

4-2-1-1-1-تعلیل در «من»…………………………………………………………………………………………… 173

4-2-1-1-2-تعلیل در «باء»…………………………………………………………………………………………….. 173

4-2-1-1-3-تعلیل در « ل »…………………………………………………………………………………………… 173

4-2-1-1-4-تعلیل در «علی»………………………………………………………………………………………….. 174

4-2-1-1-5-تعلیل در «عن»…………………………………………………………………………………………… 174

4-2-1-1-6-تعلیل در «فی»……………………………………………………………………………………………. 174

4-2-1-2-تعلیل در زبان فارسی………………………………………………………………………………………. 175

4-2-1-2-1-تعلیل در «برای»…………………………………………………………………………………………. 175

4-2-1-2-2-تعلیل در «به»……………………………………………………………………………………………… 175

4-2-1-2-3-تعلیل در «از »: ………………………………………………………………………………………….. 176

4-2-1-2-4-تعلیل در «بر»……………………………………………………………………………………………… 176

4-2-1-2-5-تعلیل در حرف اضافه ی «در»…………………………………………………………………… 176

4-2-استعلا    …………………………………………………………………………………………………………………… 177

4-2-1-استعلاء در زبان عربی…………………………………………………………………………………………… 177

4-2-1-1-استعلا در «علی»…………………………………………………………………………………………….. 177

4-2-1-2-استعلا در «باء»………………………………………………………………………………………………… 177

4-2-1-3-استعلا در «عن»………………………………………………………………………………………………. 177

4-2-1-4-استعلا در «من»………………………………………………………………………………………………. 178

4-2-1-5-استعلا در «فی»………………………………………………………………………………………………. 178

4-2-2-استعلاء در زبان فارسی  ……………………………………………………………………………………… 178

4-2-2-1-استعلا در «به»………………………………………………………………………………………………… 178

4-2-3-ظرفیت……………………………………………………………………………………………………………. 179

4-2-3-1-ظرفیت در زبان عربی………………………………………………………………………………………. 179

4-2-3-1-1-ظرفیت در «من»………………………………………………………………………………………… 179

4-2-3-1-2-ظرفیت مکانی در «باء»:……………………………………………………………………………… 179

4-2-3-1-3-ظرفیت زمانی در «باء»……………………………………………………………………………….. 180

4-2-3-1-4-ظرفیت زمانی در «إلی»……………………………………………………………………………… 180

4-2-1-3-5-ظرفیت زمانی در «علی»…………………………………………………………………………….. 180

4-2-3-1-6-ظرفیت در « لام»……………………………………………………………………………………….. 180

4-2-3-2-ظرفیت در زبان فارسی……………………………………………………………………………………. 181

4-2-3-2-1- ظرفیت در «از»………………………………………………………………………………………….. 181

4-2-3-2-2-ظرفیت مکانی در «به»……………………………………………………………………………….. 181

4-2-3-2-3-ظرفیت زمانی در «به»:……………………………………………………………………………….. 181

4-2-3-2-4-ظرفیت زمانی در «بر»………………………………………………………………………………… 182

4-2-3-2-5-ظرفیت در «با»……………………………………………………………………………………………. 182

4-2-4-مجاوزت……………………………………………………………………………………………………… 182

4-2-4-1-مجاورت در عربی……………………………………………………………………………………………… 182

4-2-4-1-1-مجاوزت در حرف «من»…………………………………………………………………………….. 182

4-2-4-1-2-مجاوزت در حرف «باء»………………………………………………………………………………. 183

4-2-4-1-3-مجاوزت در «علی» …………………………………………………………………………………….. 183

4-2-4-2-مجاورت در زبان فارسی…………………………………………………………………………………… 184

4-2-4-2-1-مجاوزت در حرف «از»……………………………………………………………………………….. 184

4-2-4-2-2-مجاوزت در حرف «بر»……………………………………………………………………………….. 184

4-2-5-مصاحبت…………………………………………………………………………………………………………….. 184

4-2-5-1-مصاحبت در زبان عربی ………………………………………………………………………………….. 184

4-2-5-1-1- مصاحبت در حرف «باء»…………………………………………………………………………… 185

4-2-5-1-2-مصاحبت در حرف «علی» ………………………………………………………………………… 185

4-2-5-2-مصاحبت در زبان فارسی ……………………………………………………………………………….. 185

4-2-5-2-1-مصاحبت در حرف « به »………………………………………………………………………….. 186

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 

4-2-5-2-2-مصاحبت در حرف «بر»……………………………………………………………………………… 186

4-2-6-استعانت………………………………………………………………………………………………… 187

 4-2-6-1-استعانت در زبان عربی ………………………………………………………………………………….. 187

4-2-6-1-1-استعانت در حرف «باء»………………………………………………………………………………. 187

4-2-6-1-2-استعانت در حرف «من»…………………………………………………………………………….. 187

4-2-6-2-استعانت در زبان فارسی …………………………………………………………………………………. 188

4-2-6-2-1-استعانت در حرف «با»………………………………………………………………………………… 188

4-2-6-2-2-استعانت در حرف «از» ……………………………………………………………………………… 188

4-2-6-2-3-استعانت در حرف «به»………………………………………………………………………………. 188

4-2-7-موافقت……………………………………………………………………………………………………… 189

 4-2-7-1-در زبان عربی…………………………………………………………………………………………………… 189

4-2-7-1-1-موافقت در حرف «علی»…………………………………………………………………………….. 189

4-2-7-1-2-موافقت در حرف «من»………………………………………………………………………………. 189

4-2-7-1-3-موافقت در حرف «باء»……………………………………………………………………………….. 190

4-2-7-2-موافقت در زبان فارسی……………………………………………………………………………………. 190

7-2-7-2-1-موافقت در حرف «بر»………………………………………………………………………………… 190

4-2-7-2-2-موافقت در حرف «از»…………………………………………………………………………………. 190

4-2-7-2-3-موافقت در حرف «به»………………………………………………………………………………… 191

  4-2-8-انتهای غایت……………………………………………………………………………………………………….. 191

4-2-8-1-انتهای غایت در حرف جر «إلی» و «حتی»………………………………………………….. 192

4-2-8-2-انتهای غایت در «باء»………………………………………………………………………………………. 193

4-2-8-3-انتهای غایت در «فی»……………………………………………………………………………………… 194

4-2-8-4-انتهای غایت در حرف «لام» جر…………………………………………………………………….. 194

 فصل پنجم : بحث و نتیجه گیری

بحث ونتیجه گیری……………………………………………………………………………………………………………… 196

منابع …………………………………………………………………………………………………………………………………… 200 

1-1-بیان مسأله

«حرف»، در لغت به معانی گوناگونی به کار می رود و از آن ها: طرف، جانب، لبه، کناره، تیزی شمشیر می باشد. (دهخدا، 1377: 8845. ج6 ) و در اصطلاح بر یکی از موارد زیر اطلاق می گردد:

_ یا واحد گفتار که همان سخن است می باشد.

 _ و یا یکی از اقسام سه گانه ی کلمه است و آن دو دیگر، اسم و فعل است و در این صورت، حروف به دو دسته تقسیم می شوند:

الف. حروف هجا.

ب. «کلمه ای که بالوضع دلالت کند بر معنی غیر مستقل». (دهخدا، همان: 8847. ج6)

   بر اساس تقسیم بندی اخیر، حروف در زبان عربی به دو قسم «معانی» و «مبانی» تقسیم می شود که حروف هجا را حروف مبانی و سایر حروف را حروف معانی می نامند.

   این حروف به علت افاده ی معنایی که در جمله می کنند و یا به این دلیل که بر معنایی خاص، دلالت می کنند حروف معانی، نامیده می شوند. (عرابی احمد، 1989: 190)

   از آن جا که در زبان عربی، با توجه به معیارها و ضوابط مختلف، تقسیم بندی های گوناگونی از حروف  در جنبه های مختلف آن شده است؛ از میان این اقسام از حروف، تنها حروف جاره در حیطه ی این بحث قرار می گیرد؛ این حروف که از جایگاه ویژه ای در زبان عربی برخوردار هستند از این رو جاره، خوانده می شوند که معانی فعل را به اسم می کشانند و منتقل می کنند و برخی از نحویان، نام دیگری بر آن اطلاق نموده اند و آن، « حروف الاضافه » می باشد؛ به این دلیل که این حروف، اسم و یا جانشین اسم را به یکی از اجزای جمله ارتباط می دهند و هم چنین برخی دیگر از علمای مکتب کوفی بر این حروف، حروف الصفات اطلاق نموده اند از این رو که از ترکیب با اسم، صفتی می سازند مانند ” تبعیض، تبیین “. (ابن عقیل ،1386: 5)

   حروف جر، بسته به نوع اصالت و عدم اصالت آن ها     به سه دسته تقسیم می شوند:

_ حروف جر اصلی و شبه اصلی:

که مهمترین حروف جر هستند و از نظر کاربرد و تعداد، بیشتر آن ها را در بر می گیرند؛ این ها پدیدآورنده ی معنایی خاص و جدید در جمله هستند که در این حالت، همراه با اسم مجرور پس از خود، نیازمند فعل و یا شبه فعلی هستند که پیش از آن ها به کار رفته است و در این حالت به خاطر وجود رابطه بین حروف جر و آن افعال یا شبه افعال، به جار و مجرور، شبه فعل می گویند.

_ حروف جر زائد:

این دسته از حروف، بیان گر معنای خاصی نیستند بلکه صرفا بر مفهوم تاکید دلالت دارند، این چنین نیازمند متعلق نیستند؛ مانند حرف «باء» در ” لستُ بمعلمٍ “.

_ حروف جر شبه زائد:

در واژه­نامه­های فارسی به­ طور ضمنی به دو مفهوم اساسی فرهنگ که «ریشه» و «چشمه» باشد، اشاره شده است. این دو نکته دریافت و برداشتی از اندیشه­ها و تلقی عامه در بیان کاربرد این کلمه است. در این مورد در بعضی از این واژه­نامه­ها از قبیل فرهنگ جهانگیری، مجمع­ الفرس، لطایف اللغات، برهان قاطع، برهان جامع، نفیسی و … فرهنگ به شاخه­ درختی اطلاق شده است که آن را می­خوابانند و روی قسمتی از آن خاک می­ریزند، به­ طوری که سر شاخه از خاک بیرون باشد. مدتی به همین طریق می­گذرد تا شاخه بیخ برآورد و ریشه بدواند. آن­گاه آن شاخه را می­ کنند و در جای دیگری می­نشانند و با این روش درختی ریشه­دار و مستقل آماده­ی بهره ­برداری می­ شود. در بعضی دیگر از کتب لغت، فرهنگ را به معنی کاریز و قنات گرفته­اند، علاوه بر این­ها، فرهنگ به معنی ادب، عقل، دانش، بزرگی، حکمت، معرفت، علم، فضیلت و هم­چنین به کتابی که مشتمل بر لغات و معانی باشد نیز فرهنگ می­گویند (بیهقی،1367 :10 و9).

در آغاز سده­ی حاضر فرهنگ مفهوم تازه­ای یافت. ابتدا به مفهوم آموزش و پرورش و برابر کلمه­­یeducation، اما رفته رفته به مفهوم اصلی خود، یعنی آن­چه انگلیسی­ها culture می­گویند، به کار رفت. امروزه کلمه­ی فرهنگ معادل دقیقی برای کلمه­ی culture است و تمام سطوح معنایی آن را در بر­می­گیرد. با این حال در ارائه­ تعریفی دقیق از آن و این­که چه مواردی شامل فرهنگ می­ شود، همواره اختلاف نظر وجود داشته است. شاید بتوان یکی از جامع­ترین تعریف­ها را این دانست که

اگر فرهنگ جامعه­ای را به پرنده­ای تشبیه کنیم،  فرهنگ رسمی و فرهنگ عامه دو بال آن پرنده هستند که برای شناخت بهتر و دقیق­تر جامعه شناخت هردوی آن­ها الزامی است. آن­چه در این میان قابل توجه است، این است که سرچشمه­ی همه هنرها و دانش­ها مردم­اند و در میان مردم پدید آمده اند.

شما هر رشته­ از دانش­ها یا هنرها را که در نظر بگیرید، خواهید دید که این دانش روزی در میان مردم پدید آمده و به سعی دانشوران روز­ به روز رشد کرده و توسعه یافته و مدرسه­ها و دانشگاه­ها برای تدریس آن به فعالیت پرداخته­اند. این­گونه هنرها یا دانش­ها را دانش یا هنر مدرسی یا کلاسیک می­نامیم. در برابر هریک از این رشته­ های دانش یا هنر رسمی یک رشته علم یا هنر عوامانه نیز وجود دارد. این دانش­ها در میان مردم پدید آمده و در آغوش ایشان پرورش یافته است و زاده­ی فکر و طبع ساده­ی مردمی است که برای تحصیل علم و ترقی دادن دانش به مدرسه نرفته و مکتب ندیده­اند (محجوب، 1383: 39-38).

با این وجود تحولات و طبقه ­بندی­های اجتماعی باعث شکاف و جدایی میان فرهنگ عوام و فرهنگ رسمی ­شد تا آن­جا که «سال­ها فقط طبقه­ی خواص و تحصیل­کردگان شهری را صاحب معرفت، دانش و هنر می­دانستند و طبقه­ی عوام و بی­سواد چه پیشه­وران ساده­ی شهری و چه کشاورزان روستایی را بی­بهره از دانش، هنر و معرفت تصور می­کردند. البته این امر پس از گسترش تحقیقات در زمینه­ مردم­شناسی و فولکلور تغییر کرد. پس از بررسی در اوضاع و احوال عامه­ی مردم دانسته شد که هر چند مردم عوام سواد و دانش مدرسی ندارند ولی از فرهنگی برخوردارند که اگر برتر از فرهنگ خواص نباشد، فروتر از آن هم نیست و حتی گاه در انتظام­بخشی به امور جامعه نافذتر از گروه برتر است» (نقل به تلخیص، بلوکباشی، 1388: 43و42).

1-1-1-فرهنگ عامه

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 

فرهنگ مردم یا فرهنگ عامه ترجمه­ی کلمه­ی فولکلور (folklore) است. این کلمه را نخستین بار ویلیام جان- تامس با نام مستعار آمبروز مرتن پیشنهاد کرد. «folk  به گروهی از مردم اطلاق می­ شود که حداقل یک عامل مشترک و عمومی آن­ها را به یکدیگر پیوند دهد و lore سنت­های مشترکی است که خصوصیات جمعی اعضای گروهی را شکل می­دهد و هویت گروه را معین و مشخص می­ کند»(همان، 56).

   تعاریف متعدد و متفاوتی در مورد فولکلور گفته­اند؛ اما تعریف سی. اس. برن قابل توجه و تامل است. « فولکلور در واقع نحوه­ جهان­بینی و روان­شناسی انسان عامی و اندیشه­ی او در باب فلسفه، دین، علوم، نهادهای اجتماعی، تشریفات و جشن­ها، اشعار و ترانه­ها، هنرهای عامیانه و ادبیات شفاهی است»(بیهقی، 1367: 20). همان­گونه که از تعریف سی. اس. برن استنباط می­ شود، فرهنگ عامه به دلیل ریشه­ای که در جهان­بینی، روان­شناسی و اندیشه­ی مردم در موضوعات مختلف دارد،  هم چنین به دلیل پیوند با زندگی تولیدی و اجتماعی مردم و بیان تجربیات، آداب و سنت­های مرسوم یک جامعه به آن جامعه شخصیت و هویت می­بخشد. همین امر لزوم بررسی ابعاد آن را بیش از پیش پررنگ می­ کند. فرهنگ عامه ویژگی­هایی دارد که از آن جمله می­توان به پیوند با زندگی معیشتی و اجتماعی، سادگی و صمیمیت، امید و خوش­بینی و نوعی جامعه ­شناسی تعاون اشاره کرد.

   فرهنگ عامه معمولا شفاهی و نسل به نسل منتقل می­ شود، هرچند امروزه به دلیل ترس از، از بین رفتن این آثار گران­قدر سعی در مکتوب کردن این فرهنگ دارند. «­­فرهنگ عامه را به طور کلی می­توان به دو بخش آثار مادی و معنوی تقیسم کرد. آثار مادی شامل بناها، علائم، اشیاء منقول، صنعت و کسب، غذا و مکان­ها .آثار معنوی هم عبارتند از: عقاید، عادات و رسوم، علوم عامه و ادبیات»(بیهقی،1367:  73-76).

1-1-2-ادبیات عامه

ادبیات عامه به گمان بسیاری از فولکلور شناسان غنی­ترین بخش فرهنگ عامه است؛ چراکه تجلی­گاه فرهنگ اقوام، گروه­ های مختلف اجتماعی و میراث معنوی نسل­های گذشته­ی مردم یک جامعه است. «ادبیات عامه به آثار تخیلی و ذوقی توده­ی مردم که به طور شفاهی و سینه به سینه از فردی به فرد دیگر و از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است، گفته می­ شود»(بلوکباشی، 1388: 171). ادبیات عامه به دو صورت نظم و نثر در میان مردم رواج دارد و می­توان آن را به سه مجموعه­ی بزرگ داستانی، غیر داستانی و نمایشی تقسیم کرد.

    ادبیات داستانی، گونه ­هایی از ادبیات عامه مانند قصه، افسانه یا اسطوره و حکایت است. مهم­ترین بخش آثار داستانی را قصه تشکیل می­دهد، قصه­ها توده­ای­ترین هنر است که ضمن بیان مسائل اجتماعی و آرزوهای مردم گویای تخیل هنری مردم است. علاوه بر این­ها قصه­ها جایگاه مناسبی برای تصدیق و تایید آیین­های دینی، اخلاقی و فرهنگی جامعه و هم­چنین فضای مناسبی است که به وسیله­ آن می­توانند روحیه­ی مقاومت خود را در تحمل ناکامی­ها و در برابر نظام­های مستبد سیاسی تقویت کنند. قصه­ها مردم را به رفتارها و اعمالی که با ارزش­های اخلاقی-دینی سازگاری دارند، ترغیب می­ کند و از دیگر سو، آن­ها را از رفتارهای خلاف قاعده و ضد اخلاق باز می­دارد. موضوع دیگری که درباره­ی  قصه­ها می­توان گفت، پیوند ناگسستنی قصه­ها با اسطوره­هاست. مطلق­گرایی، نبرد دیرینه­ی خوبی و بدی اندیشه­هایی اسطوره­ای هستند که از ویژگی­های اساسی قصه­ها نیز به شمار می­آیند.

   ادبیات غیر داستانی شامل گونه ­هایی از ادبیات عامه است که جنبه­ قصه و داستان ندارد؛ اما مانند قصه­ها و افسانه­ها سرشار از نکات و حکمت­های بی­شمار است، مانند شعر، چیستان، مثل، لطیفه یا شوخی، متلک، اوراد و دعاها، کنایات و… .

   ادبیات نمایشی، به آن بخش از ادبیات عامه گفته می­ شود که جنبه نمایشی و اجرایی دارد؛ مانند خیمه شب بازی، نقالی، شبیه خوانی، شمایل خوانی و … .

    به طور­کلی زبان و بیان ادبیات عامه ساده و بی­پیرایه است. در این نوع ادبیات، بیش­تر واژه ­ها و اصطلاح­های معمول در زبان گفتاری مردم کوچه و بازار، تعبیرها، کنایه­ها و تشبیه­های متداول میان مردم به کار می­رود. محتوای ادبیات عامه از یک سو بیان رویدادهای واقعی با تکیه بر تخیل است، به­ویژه قصه­ها و افسانه­ها که بیش­تر بازگوکننده­ واقعیت­های آمیخته با خیال پردازی پدیدآورندگان آن­هاست و از دیگر سو  مقاصد تربیتی، اجتماعی، اخلاقی و دینی را مد­نظر دارد.

­1-2-اهمیت و ضرورت تحقیق